مقدمه:
پرده اول: یادم می آید یک زمانی مادرم اگر یک زن بد حجاب را در خیابان یا محل میدید به او تذکر می داد. و حتی یادم می آید وقتی وبلاگ عصیان با وجود کم و سن و سال بودنش به یک زن بدحجاب تذکر داد و سیلی خورد. و خیلی شنیده های دیگر. هرچند نباید در عوض تذکر دادن به یک همشهری مزدش سیلی باشد.
پرده دوم: در خیابان مردی را دیدم به همراه همسرش به چه وضعی؟ یک زن ایرانی آریایی که باید نماد نجابت باشد به طرزی زننده و با زشت ترین شکل ممکن که توصیف کردنش باعث شرمندگی خورشید عالم تاب است، در خیابان قدم می زنند با چه راه رفتنی؟ اما هیچ کس جرات ندارد به آنها کمترین تذکری بدهد. این امنیت بی حیاها را ما محصول دولت اصلاحات می دانیم.
تذکر: سیلی و بد و بیراه گفتن و تمسخر و امل دانستن آمر به معروف، مال آدم های بی منطق است. کسانی که منطقشان زورشان است.

چرا مسئولین نمی دانند با مصادیق بی حیایی چگونه باید برخورد کنند؟
متاسفانه آقای رئیس جمهور (احمدی نژاد) با اینکه مخالف شیوه برخورد انتظامی با مصادیق بی حیایی است، لکن هیچ گزینه ای برای برخورد با این مفسده اجتماعی ندارد. هرچند نظر ایشان ایجاد اشتغال است. یعنی با ایجاد اشتغال تعداد زیادی از این مشکلات حل می شود. اما بالاخره بعضی ها مصداق "فی قلوبهم مرض" هستند. به نظر شما اگر برای این اشخاص مریض کار جور بشود، مرض قلبی آنها بهبود می یابد؟
بگذریم. به عقیده من هنوز مسئولین نمی دانند چگونه باید با مصادیق بی حیایی برخورد کنند. چرا؟ چرا حجاب و عفت و حیا مصداق عقب ماندگی ذهنی و فرهنگی است؟ اما لباس بدن نما (چه مردانه و چه زنانه) مصداق بی حیایی نیست؟

چرا نمی گویید مصادیق بی حیایی؟ چرا مودبانه می گویید مصادیق بی حجابی؟
مگر نه اینکه بی حجابی مصداق بی حیایی است؟ پس چرا تقبیح نمی کنند بی حجابی را؟ خدا لعنت کند دولت اصلاحات را که پایه گذار انتشار مصادیق بی حیایی شد!

مطالب مرتبط در همین وبلاگ: آزادی بدنی ، به مناسبت ایام شهادت دختر رسول الله ، حاشیه ای بر حضور زن ها در ادارات ، هفته دفاع مقدس و آزاده نامداری


پانوشت: همین مطلب را بخوانید در   www.majidfazilat.ir
و همین مطلب را بخوانید در پایگاه خبری تحلیل ندای انقلاب.